نوشته

توضیح: سَرده یا جِنس (برابر لاتین: Genus) یکی از هشت طبقه آرایه‌شناختی در طبقه‌بندی علمی جانداران است.

توضیح: در متن مقاله از کلمه pre-human استفاده شده است که من این عبارت را به پیش از سَرده انسان ترجمه کردم در واقع منظور نویسنده مطلب از pre-humans   اشاره به همه آرایه های قبل از سَرده هومو Homo بوده است.
 این محدوده بزرگ باز می گردد به حدفاصل جدایش زیرتبار  انسان تباریان Hominina   از زیر تبارPanina   که شامل شامپانزه‌ها و بونوبو ها می شود.

توضیح: ناحیه، ناحیه یا زون انتقالی بین صحرای بزرگ آفریقا و ساوان های (علفزار) استوایی (ناحیه سودان) است .

توضیح: در زبان آلمانی نام خانوادگی Böhme به صورت بوهمه تلفظ می شود.

محل جدایش اجداد انسان ها و کَپی‌های بزرگ در آفریقا نبوده است

​دانشمندان در شبهه جزیره  بالکان موفق به یافتن بقایای گونه‌ای با قدمت 7.2 میلیون سال مربوط به دودمان پیش از سَرده انسان شده اند

بر اساس تحقیقات جدید بین المللی صورت گرفته به سرپرستی پروفسور مادلین بوهمه از "مرکز فرگشت انسان و دیرین‌مردم‌شناس ی دانشگاه توبینگن " و پروفسور نیکولای اسپاسوف از "آکادمی علوم بلغارستان" جدایی دودمان گونه انسان از کَپی‌های بزرگ Great Apes صدها هزاران سال قبل تر از آن چیزی که تا به امروز تصور می شده، رخ داده است.

محققان دو فسیل از Graecopithecus freybergi را با روش های جدید و مدرن مورد تحلیل قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که این فسیلها به پیش از سَرده انسان ها تعلق دارند. یافته های این دانشمندان در دو مقاله در ژورنال PLOSE ONE منتشر شده است. این دو مقاله بیانگر این موضوع است که بر خلاف آنچه که تا امروز به طور معمول تصور می گردید، مبدا جدا شدن دودمان گونه انسان از دودمان کَپی‌های بزرگ در آفریقا نبوده، بلکه این جدایش در مدیترانه-شرقی رخ داده است.

شامپانزه های امروزی، نزدیکترین گونه زنده از خویشاوند انسانها هستند. به نحوی که آخرین جد مشترک انسان-شامپانزه که وجود داشته است، یک موضوع محوری و مورد بحث در علمِ "دیرین‌مردم‌شناسی" است. دانشمندان تا به امروز معتقد بودند که دودمان‌های ما انسانها و کَپی‌های بزرگ بین 5 تا 7 میلیون سال قبل، از هم جدا شده اند و اولین گونه های پیش از سَرده انسان ها در آفریقا گسترش پیدا کردند. ​​بنا بر نظریه سال 1994 دیرین‌مردم‌شناس فرانسوی، یوس کوپنز، تغییرات آب و هوایی در شرق آفریقا در پیدایش این اولین گونه های پیش از سَرده انسان، نقش بسیار مهمی داشته است. ​​اما، دو مطالعه مجزا که توسط تیم هایی از آلمان، بلغارستان، یونان، کانادا، فرانسه و استرالیا انجام شده، سناریو جدیدی برای آغاز تاریخ پیدایش انسان ترسیم می کند.

بدست آمدن شواهد جدید از ​​ریشه های دندان

این تیم ها فسیل آرواره پایینی پیداشده در یونان و دندان آسیای کوچک بالایی یافت شده در بلغارستان، که مربوط به دو گونه شناخته شده Graecopithecus freybergi از دودمان Hominid (انسانیان) بودند، را مورد تجزبه و تحلیل قرار دادند.​​آنها با استفاده از روش توموگرافی کامپیوتری (تصویر برداری مقطعی دیجیتال) ساختار داخلی فسیلها را مورد بررسی قراردادند و متوجه شدند که ریشه دندانهای آسیایی کوچک بالا به شکل گسترده ای به آرواره متصل است.

پروفسور  ​​بوهمه می گوید : در حالی که دودمان کَپی‌های بزرگ معمولا دو یا سه ریشه جدا ​از هم، کرو‌دار و به سمت بیرون دارند، اما ریشه های دندانGraecopithecus  به شکل فیوز شده و مخروطی است که این قابلیت در دندان ها از ویژگی های انواع گونه های انسان های مدرن، انسان های اولیه و انواع گونه های پیش از انسان ( سَرده انسان ) مانند Ardipithecus  و  Australopithecus است.

ریشه دندان ها در فک پایین که در میان دانشمندان با نام مستعار 'El Graeco' شناخته می شود، ویژگی های دیگری نیز دارد، که بیانگر این احتمال است که گونه Graecopithecus freybergi متعلق به دودمان پیش از سَرده انسان ها می باشد.

دانشجوی دکترا Jochen Fuss دانشگاه توبینگن که در بخشی از این مطالعات مشارکت داشته، می‌گوید: ما از نتایج بدست آمده شگفت زده شده ایم، چون تا پیش از این انواع گونه های پیش از سَرده انسان، در منطقه زیرصحرایی یافت شده بودند (آفریقای سیاه یا زیرصحرایی، اصطلاحی است که برای مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا به‌کار می‌رود. مرز صحرای بزرگ با مناطق سرسبزتر، اصطلاحاً «ساحل صحرا» نامیده می‌شود که آفریقای سیاه در جنوب این «ساحل صحرایی» قرار گرفته‌است. منطقه صحرایی شمال این نوار مرزگونه، شمال آفریقا نام دارد.ویکی پدیا)

علاوه بر این Graecopithecus صدها هزار سال قدیمی تر از قدیمی ترین فسیل فعلی (فسیل 6 تا هفت میلیون ساله گونه پیش از سَرده انسان Sahelanthropus یافت شده در کشور چاد) است. تیم تحقیقاتی با استفاده از روش های فیزیکی، رسوبات موجود در هر دو سایت یونان و بلغارستان (که این فسیل ها در آنجا کشف شده بودند) را زمان سنجی کردند و (به طور همزمان) سن این دو فسیل را نزدیک به 7.24 و 7.175 میلیون سال قبل بدست آوردند.

پروفسور  بوهمه می گوید: این تاریخ به دست آمده همزمان با آغاز دوران مسینین است، دورانی که با خشک شدن کامل دریای مدیترانه به پایان رسید.

پروفسور دیوید بیگان، دیرین‌مردم‌شناس دانشگاه تورنتو و همکار این مطالعات اضافه می کند: این تاریخ گذاری به ما اجازه می دهد که محل جدایش اجداد انسان ها از شامپانزه ها را به ناحیه مدیترانه انتقال بدهیم.

تغییرات محیطی، عامل جدا شدن اجداد گونه انسان و شامپانزه ها بوده است

بر اساس تئوری خروج از شرق آفریقا، احتمالا تغییرات اقلیمی مخاطره آمیز ، باعث آغاز فرگشت(تکامل) گونه های پیش سَرده انسان بوده است. یک تیم به رهبری پروفسور بوهمه ، نشان دادند که بیابان صحرای بزرگ آفریقا بیش از 7 میلیون سال پیش تشکیل شده است. این تیم، این نتایج را بر اساس تحلیل های زمین شناسی رسوب های محل کشف این دو فسیل، به دست آورده اند. اگر چه این دو فسیل از لحاظ جغرافیایی از صحرای بزرگ آفریقا دور هستند، اما سیلت های قرمز موجود در محل فسیل ها، دارای شکل دانه بندی مناسبی هستند، به نحوی که می توان آنها را در طبقه ذرات بیابانی قرار داد. تجزیه و تحلیل اورانیوم، توریم، و ایزوتوپهای سرب در هر ذره گرد و غبار به صورت مجزا، سنی بین 0.6 تا 3 میلیون سال و منشا شمال آفریقا را برای این ذرات نشان میدهد.

علاوه بر این، رسوب گرد و خاک موجود در محل فسیل ها، حاوی انواع بسیار متفاوتی از نمک ها است. محققان توبینگن می گویند: برای اولین بار است که شکل گیری بیابانِ صحرای بزرگ آفریقا در 7.2 میلیون سال پیش مستند شده است، صحرایی که طوفان های آن گرد و خاک قرمز رنگ و محتوی نمک ها را به ساحل شمالی دریای مدیترانه منتقل کرده و سپس به شکل فعلی خود درآمده است. این رویداد امروزه هم قابل مشاهده است. مدل سازی محققان نشان می دهد که مقدار گرد و خاک در گذشته، بیش از 10 برابر مقدار گرد و خاک امروز جنوب اروپا است که این مقدار قابل مقایسه با وضعیت امروز منطقه «ساحل» در آفریقا است.

آتش، علف و تنش های آبی

تحقیقات بیشتر محققان نشان می دهد همزمان با تشکیل صحرای بزرگ آفریقا در شمال آفریقا، یک زیست بومِ «دشت» در اروپا در حال شکل گرفتن بوده است. با استفاده از ترکیب روشهای جدید، محققان قطعات میکروسکوپی ذغال و ذرات سلیکات گیاهان به نام فیتولیت ها را مورد مطالعه قرار دادند. منشا مقدار زیادی از فیتولیت های شناسایی شده گیاهان هستند. به ویژه گیاهانی که از مسیرهای سوخت و ساز مبتنی بر فوتوسنتز C4 استفاده می کنند. روشی که امروزه در میان گیاهان مراتع و دشت های گرمسیری متداول است. گسترش عمومی گیاهان C4، هشت میلیون سال قبل در شبه قاره هند آغاز شد و تا قبل از این، حضور آنها در اروپا ناشناخته بود.

پروفسور  بوهمه  اضافه می کند: تجزیه و تحلیل پیشینه فیتولیت بیانگر شواهدی از خشکسالی های شدید، و تجزیه و تحلیل ذغال ها نشان دهنده وقوع آتش سوزی های متعدد در میان گیاهان بوده است. اسپاسوف اضافه می کند که : درنهایت ما یک دشتی را بازسازی کردیم که در کنار Graecopithecus مناسبِ حضور زرافه ها، غزال ها، بزهای کوهی و کرگدن ها بوده است.

پروفسور بوهمه  می گوید: احتمالا تشکیل یک بیابان در شمال آفریقا در 7 میلیون سال قبل و گسترش دشتها در جنوب اروپا، در جدایش دودمان گونه انسان از گونه شامپانزه ها، نقش محوری و اصلی داشته اند. خانم بوهمه  می گوید: فرضیه داستان گذر از سمت شمال، بازخوانی تِز ایو کاپنس است، که تحت عنوان "داستان گذر از شرق" شناخته می شود.

نتایج این تحقیقات در دو مقاله مجزا در نشریه PLOS ONE منتشر شده است