نوشته

حتی آن گروه از دانشمندانی که به ادراک گسترش یافته مشکوک می‌باشند قبول دارند که این رد و بدل شدن اطلاعات بین عنکبوت و تارش زمینه مساعدی برای کار و پژوهش بیشتر است ولی نتایج آن باید با دقت بیشتری تفسیر شود. آنها می‌گویند که در مقاله منتشر شده توسط جاپیاسو، ادراک به مفهوم جمع آوری، دستکاری و منظم کردن اطلاعات تعریف شده است. اینها ملاکهایی رده پایین هستند که حتی یک تار عنکبوت را نیز در رده یک سیستم ادراکی موجه جلوه می‌سازند. منتقدین می‌گویند که باید بین اطلاعات و دانش تفاوت قائل شد. ادراک فقط به معنای رد و بدل کردن اطلاعات نیست بلکه باید شامل توانایی تفسیر اطلاعات باشد بگونه‌ای که تصویری انتزاعی و بامعنی از جهان خارج را ایجاد بکند. 

از طرف دیگر، ایده ارائه شده توسط جاپیاسو و لالاند ممکن است موجب کوچک انگاری توانایی‌های ذهنی عنکبوت‌ها شود. برای مثال نوعی از عنکبوت که بنام عنکبوت جهنده شناخته می‌شود خود تار نمیبافد ولی گاهی اوقات تار یک عنکبوت دیگر را به ارتعاش در می‌آورد تا عنکبوت نگونبخت به تصور شکار از مخفیگاهش بدر آید و خود طعمه عنکبوت جهنده شود. این نوع عنکبوت بنظر می‌آید که حتی قادر به شمارش هستند و تفاوت بین یک، دو و خیلی را میفهمند. اینکه جانداری با چنین سیستم عصبی کوچکی قادر به انجام چنین کارهایی است خواب را از چشم دانشمندان می‌رباید.

در حال حاظر مشخص نیست که آیا این نوع از پردازش اطلاعات مهندسی شده در جای دیگری در طبیعت رخ می‌دهد یا نه. لالاند یک دانشمند رده بالاست که ایده #سازندگی_ویژه را تبلیغ می‌کند. واژه‌ای که ما را بیاد سد سازی سمور آبی، لانه سازی پرندگان و یا تپه موریانه می‌اندازد. او می‌گوید که وقتی جانوران چنین سازه‌هایی را برپا می‌کنند، انتخاب طبیعی وارد عمل می‌شود و هم جانور و هم سازه را در پروسه‌ای رفت و برگشتی بهینه می‌کند. جاپیاسو فکر می‌کند که در طی فرگشت چنین سازه‌هایی، جانور قسمتی از فرایند حل مشکل را به سازه منتقل می‌کند و بنابراین اینگونه سازه‌ها کاندیدای مناسبی برای ادراک گسترش یافته می‌باشند.

از طرف دیگر، تئوری‌های سنتی چنین سازه‌هایی را  فنوتیپ گسترش یافته می‌خوانند. واژه‌ای که توسط ریچارد داوکینز پیشنهاد شد و به مفهوم اطلاعاتی است که از ژنوم جانور به جهان خارج منتقل شده و نمود پیدا می‌کند. برای مثال، لانه پرندگان نمودی از اطلاعاتی هستند که در ژنهای آنها کدگذاری شده است. آن گروه که به ایده فنوتیپ گسترش یافته داوکینز وفادار هستند تار عنکبوت را یک ابزار قلمداد می‌کنند. آنها تار عنکبوت را همانند رایانه‌ای می‌دانند که اطلاعات را پردازش و ساده‌سازی می‌کند. به اعتقاد آنها تار عنکبوت همانند امتدادی از سیستم حسی جانور فرگشت یافته است و نه در مقام قسمتی از ذهن جاندار.