هزينه زياد انفرادي به جنگ رفتن بهت آور است. افراد مايل هستند كه در ازاء منفعت رساني به گروه هزينه لازم را بپردازند و اين مهم از طريق همكاري و پشتيباني از همگروهان و خصومت با غيرهمگروه انجام ميابد. نزاع هاي درون گروهي هر چند خشن ميباشند ولي ميدانيم كه حس تعلق به گروه و نيز پيوند و وابستگي گروهي را تقويت ميكند كه نقشي اساسي در رقابت موفق با گروه هاي ديگر دارد.
اُكسي توسين وابستگي اجتماعي در گروه هاي شامپانزه را افزايش ميدهد
هزينه زياد انفرادي به جنگ رفتن بهت آور است. افراد مايل هستند كه در ازاء منفعت رساني به گروه هزينه لازم را بپردازند و اين مهم از طريق همكاري و پشتيباني از همگروهان و خصومت با غيرهمگروه انجام ميابد. نزاع هاي درون گروهي هر چند خشن ميباشند ولي ميدانيم كه حس تعلق به گروه و نيز پيوند و وابستگي گروهي را تقويت ميكند كه نقشي اساسي در رقابت موفق با گروه هاي ديگر دارد.
پژوهشگران بنياد آنتروپولوژي فرگشتي در لايپزيك آلمان غلظت هورمون آكسيتوسين در ادرار شامپانزه هاي وحشي را قبل از نزاع درون گروهي و در طي آن اندازه گيري كردند و دريافتند كه وابستگي اجتماعي شامپانزه ها آنها را قادر ميسازد كه در هنگام مقابله با گروه هاي ديگر در كنار يكديگر بمانند.
نقل قول زير توسط هنري پنجم از سخنراني شكسپير در روز سنت كريسپين نشان ميدهد كه انسانها حاظر هستند خود را در هنگام جنگ با دشمن قرباني كنند: "ما گروه برادرانيم؛ و آنكه امروز در كنارم خونش را بريزد برادرم خواهد بود." مكانيزمهايي كه چنين همكاري قدرتمندي را در طي جنگها حفظ ميكنند چندان شناخته شده نيستند با اينحال دانشمندان به نقش ترشح هورمون آكسيتوسين در هنگام ستيزهاي درون گروهي بين انسانها اشاره ميكنند. انسانها تنها گونه اي نيستند كه از جنگ صدمه ميبينند. در اجتماع هاي شامپانزه ها نيز براي مثال ديده شده است كه نزاع هاي خشن درون گروهي به نوعي هماهنگ و برنامه ريزي شده است علي رغم اينكه بطور بالقوه خطر آسيب ديدگي وجود دارد و هيچ مزيت آني براي شركت كنندگان در اين نزاع متصور نيست.
اُكسي توسين كه هورموني باستاني و بشدت محفوظ شده در پستانداران ميباشد يك عامل كليدي است در برانگيختن پيوند بين مادر و فرزند و محافظت مادرانه از كودك. آكسيتوسين همچنين به جنبه هاي مختلف انساني و غير انساني اجماعي گري حيوانات مرتبط است. جنبه هايي نظير اعتماد، وابستگي، همكاري و به رسميت شناسي اجتماعي. در انسانها ديده شده است كه آكسيتوسين محرك تمايل به محافظت و همكاري است هنگامي كه اعضاء گروه در موقيعت بغرنج مسابقه درون گروهي قرار ميگيرند. با اينحال اين پديده در دنياي وحش مورد آزمون قرار نگرفته بود جايي كه نزاع هاي درون گروهي ريسك بالايي دارد و ميتواند منجر به آسيب ديدگي و يا حتي مرگ شود.
پژوهشگران بنياد ماكس پلانك در لايپزيك آلمان مكانيزمهايي را بررسي كردند كه موجب تقويت پيوستگي درون گروهي در شامپانزه هاي وحشي ميشود هنگامي كه گروه مورد تهديد خارجي قرار ميگيرد. آنها غلظت هورمون آكسيتوسين در ادرار حيوان را درست قبل از نزاع درون گروهي و در حين نزاع اندازه گيري كردند. اين اندازه گيريها سپس با برخي فعاليتهاي گروهي ديگر مقايسه شد، نظير شكار گروهي، كه نقشي در مقابله با تهديدات خارجي ندارد.
در طي اين تحقيق، پژوهشگران ده شامپانزه نر و ده شامپانزه ماده را دنبال كردند و در هر موقعيت ممكن نمونه ادرار جمع آوري نمودند. آنها ارتباط بين نوع فعاليت، جنسيت، جايگاه اجتماعي، هويت گروهي و فاصله از مرز قلمرو گروه را به عنوان شاخص ميزان بالقوه ريسك ارزيابي نمودند.
ليران ساموني كه مؤلف اول اين پژوهش ميباشد ميگويد: ما سطح بالايي از آكسيتوسين ادراري را در هنگام شكار و يا نزاع درون گروهي پيدا كرديم كه در هر دو مورد هماهنگي گروهي وجود دارد. سطح هورمون شامپانزه ها بمراتب بالاتر از مواردي بود كه فعاليت انجام شده نياز به هماهنگي نداشت و يا تحت تاثير تهديد بالقوه خارجي نبود. ما نتيجه گرفتيم كه اثر مشاهده شده در زمينه درك درون-گروهي برون-گروهي تقويت شده است.
اين نتيجه گيري بخصوص از اين جهت قابل توجه است در انسانها درك درون-گروهي برون-گروهي يك پديده مستند شده ميباشد كه در ابتداي خردسالي ظاهر ميشود و تصور ميشد كه منحصر به انسان است. شامپانزه ها همانند گروهي از برادران رفتار ميكنند و در مقابله با گروه هاي رقيب، اين پيوند اجتماعي به آنها اجازه ميدهد كه در خدمت يكديگر باشند. مشاهده چنين اثري در جانوران وحشي نشان ميدهد كه ارجحيت دادن به همگروهان و غرض ورزي به غيرهمگروهان مبدايي قديمي تر دارد از آنچه كه تا كنون فرض شده است و بطور بالقوه همكاري و پيوند ميان اعضاء گروه را در مواجهه با تهديد خارجي بهبود ميبخشد.
